Arhiv tekstova

Iz antologije poezije Bunjevačkih Hrvata Geze Kikića

EPITAF

Vazda sam te krnjio
Vazda sam te crnio
Ptico u negvama

Malo sam te gušio
Malo sam te sušio
Drvo moje malo


Samo sam te volio
Samo sam borio
Kupolo nebeska

Kako sam te ružio
Kako sam te rušio
Katedralo smrti



Petar Vukov (1941. -2003.) nedavno preminuli spisatelj, urednik i publicist, knjižnjičar i prevoditelj (s mađarskog jezika) Petar Vukov rođen je 1941. godine u Subotici, a preminuo koncem studenog 2003. u Sremskoj Kamenici, tik kraj Novog Sada. On je posljednji i najmlađi hrvatski pjesnik zastupljen u Antologiji poezije Bunjevačkih Hrvata, koji je svojom pojavom i konstantnom prisutnošću u sedmome desetljeću minula vijeka označio izuzetan, mada kvantitativno skroman poetski kontinuitet (poput mlađega mu brata, Ante Vukova) novije pjesničke generacije, koja se rjeđe opredjeljivala za poetski poziv. Vukov je svoje tekstove objavljivao u subotičkim »Rukovetima« (čiji je i dugogodišnji urednik bio), »Pokretu«, »Mladosti«, »Subotičkim novinama«, te mnogim novosadskim, beogradskim i ponekim zagrebačkim književnim časopisima. Po općem je uvjerenju njegova najsnažnija pjesnička zbirka ona iz davne 1964. godine, naslovljena »Vidici vjetrova«, mada jednaku snagu ima i njegova prva poetska knjiga »Tavnom stranom oka«. Posthumno mu izlazi roman, a široj je javnosti poznat prije svega po briljantnoj pjesmi »Troja«, koju su uglazbili beogradski folk-rock akustičari iz grupe »S vremena na vreme« i njome »harali« po top-listama tadašnjih radio-valova.